ငါ့နှလုံုးသွေးနဲ့ ဖောက်တဲ့ နှစ(်၁၀၀) ဝိုုင်တခွက်၊ မင်းသောက်လိုုက်ပါချစ်သူ
မရယ်ပါနဲ့
အဲ့သလိုု အပြုံးတွေပေါ့၊ ငါမေ့မရခဲ့တာ
ရွေးတဲ့လမ်းကိုု ငါမှန်မှန်လေ ျှက်ခဲ့တော့
အိုု
အဝတ်မပါတဲ့ ညနေခင်းဟာ ရှက်စရာကောင်းသွားတယ်
မြောက်ဘက်မြို့ရိုုးမှာ တစေ္ဆတွေ ကခုုန်ရအောင်၊ ရလပိုုင်းမှ မဟုုတ်တာပဲ။
ပွလေး
No comments:
Post a Comment